Zerk ekarri zaitu Agifesera?
Nire amaren eskutik etorri nintzen, elkartea ezagutzen bainuen erabiltzaile izan nintzelako. Familia eta lagunak ezinbesteko laguntza izan ziren nire bizitzako une latz hartan; izan ere, osasun mentaleko krisi bat duzunean, ez zara konturatzen zer gertatzen ari zaren. Ingurukoak kontzienteagoak dira, eta haiek dira zugandik pixkanaka tiraka doazenak arazoari irtenbidea emateko.

Zein zen zure egoera?
Ni Londresetik itzuli berria nintzen, nazioarteko egonaldi batean parte hartu bainuen. Hiriko zurrunbiloak eta gehiegi lan egiteko nuen joera mardulak  eragin zidaten. Orain arte ez nuen buru osasuneko arazorik izan, baina nire kasuan herentziazko zati bat dagoela ulertzen dut. Euskal Herrira itzultzea habiara itzultzea bezala izan zen, eta Agifesek babes-zeregin garrantzitsua bete zuen.

Nolakoa izan zen Elkarrekiko Laguntza programan izan zenuen esperientzia?
Niretzat oso garrantzitsua izan zen Mikelen laguntza; giza osagaia nire erresilientzia-prozesuaren arrakastaren parte izan zen. Ulertu nuen, besteak beste, medikazioak bakarrik ez zidala lagunduko aurrera egiten. Etapa gogorra izan zen, baina orain nire eraikuntza pertsonalaren zati gisa ikusten dut.

Elkarrekiko laguntza funtsezkoa iruditzen zait, lehen pertsonan izandako esperientziari esker inork baino hobeto ulertzen zaituelako agenteak. Psikiatra batek asko laguntzen dizu, baina gertutasun-harreman hori ezinbestekoa da aurrera egiteko.

Zer nabarmenduko zenuke saioetatik?
Elkarrekiko laguntza funtsezkoa iruditzen zait, lehen pertsonan izandako esperientziari esker inork baino hobeto ulertzen zaituelako agenteak. Psikiatra batek asko laguntzen dizu, baina gertutasun-harreman hori ezinbestekoa da aurrera egiteko.

Nola baloratzen duzu Agifesetik igaro izana?
Haurdunaldia bezalakoa izan zen, bederatzi hilabete inguru eman bainituen nazioarteko egonalditik itzuli nintzenetik Euskaditik kanpoko etapa profesional eta pertsonalera itzultzea erabaki nuen arte. Mikelekin egindako saioei eta parte hartu nuen laguntza-taldeari esker (hamabostero biltzen nintzen), berriro altxatu eta nire bideari jarraitu ahal izan nion.

Zein izan da zure ikaskuntza nagusia?
Orain oso kontziente naiz denboren, lehentasunen eta buru osasuna zaintzearen garrantziaz. Nork bere burua zaintzea eta maitatzea karrera profesional baten edo edozein harreman sentimentalen gainetik egon behar da. Zauriek, orbaindu arren, beti uzten dute arrastoa. Baina horrekin bizitzen ikasten dugu, esanahi bat ematen diogu eta indartsuago sentitzen gara. Horrela sentitzen naiz orain; babestua, nireek eta lagundu didatenek maitatua, eta gauzak egiteko gogo handiarekin.