Grafika Publizitarioa ikasi zuen, baina azkenean ostalaritzan hasi eta 16 urte eman ditu horretan. Bere negozioaren buru izatera iritsi zen, baina gauzak ez ziren espero bezala atera; bere proiektua porrot egin ostean, bera ere arrastaka joan zen atzetik. Urte eta erdi buru osasun arazoengatik bajan egon ondoren, ate bat ireki zitzaion eta zeharkatzea erabaki zuen. 2020ko abuztuaz geroztik, Xuban Guerra Fraile (Errenteria, 1988) Karabeleko lantaldeko kide da, eta orain dela urte batzuk izandako poztasuna eta izateko era berreskuratu ditu.

Hasiera batean, Agifesek Hernaniko lursailean garatzen duen errehabilitazio psikosozialeko programan sartu zen, eta handik bizpahiru astera lan-kontratu bat eskaini zioten errendimendu onari esker. “Lanari ekin aurretik beldur nintzen nola erreakzionatuko nuen lan berri baten aurrean; ez nekien aurre egiteko gai izango nintzen. Baina prozesua hain erosoa eta naturala izan denez, oso pozik nago”. Bere ama izan zen, duela urte batzuk Agifesen bazkide egitea erabaki zuena, saiatzera animatu zuena, eta emaitza ezin hobea izan zen.

Xuban Karabeleko “komodina” da. “Denetarik egiten dut: bildu, une bakoitzean behar diren eskaerak prestatu”, azaldu du. Txikitan aitari eta aitona-amonei baratzean laguntzen zien, baina bere burua berritzat jotzen du sektorean, eta oraindik ikasteko asko duela onartzen du.

Aitortu du oraindik goiz esnatzea kosta egiten zaiola, baina erritmoa hartzen ari da, eta oso pozik doa lanera. “Oso giro ona dugu ikaskideen artean”, gehitu du.

Etorkizunean, egoerak aukera ematen duenean, negozio berri bat sortzea gustatuko litzaioke, baina oraindik ez daki ostalaritzara itzuliko den ala ez. Nire proiektu propioa abiaraztea, sortzea eta kudeatzea gustatzen zait.